1 jaar omnipod

Inmiddels maak ik al ruim een jaar gebruik van de Omnipod en totnutoe naar volle tevredenheid. In dat jaar heb ik 1 storing gehad en die pod is netjes vervangen (na een kruisverhoor van de leverancier van een half uur, dat dan weer wel).

Alle eerdere bezwaren of vooroordelen (minus 1) tegen de Omnipod zijn door gebruik van tafel geveegd. Naar de sauna gaan met een Omnipod heb ik nog niet geprobeerd, door de omstandigheden waarin we nu leven. En 1 van de eerdere bezwaren bleek ook echt waar.

Wat vind ik nu – puntsgewijs – van de Omnipod (vergeleken met de andere, door mij gebruikte, insulinepompen)?

• gewicht – prima. Ik weet niet wat een Omnipod weegt maar in elk geval een stuk minder dan de Medtronic die ik eerder gebruikte. Mijn ondergoed is me dankbaar voor de keuze van de Omnipod. In vergelijking met de Kaleido is er geen verschil. Ik denk dat die zelfs nog iets lichter is.
• pleister – de pleister van de Omnipod is prima. Blijft zonder problemen 3 dagen zitten. Na 3 dagen is de pleister zonder pijn en ellende te verwijderen. De pleisters aan de infuussets van de Medtronic blijven meestal ook prima zitten, behalve natuurlijk als je achter een deurklink oid blijft hangen (gelukkig maar in dat geval). De 2 pleisters van de Kaleido plakken minder goed want het is een ander systeem (met klittenband aan de pomp, 1 deel aan je huid, andere deel aan de pomp), ook omdat de Kaleido verwijderd moet worden bij douchen. Op de Kaleidopompen zaten ook altijd lijmresten van de pleisters. Mooi bedacht maar in de praktijk minder handig.
• bediening – ik heb de oude PDM van de Omnipod. Deze is prima en werkt lekker lang op 2 AAA-batterijen (een week of 6). Dat is heel prettig. De PDM biedt voldoende informatie. Klein minpuntje is dat je alleen ziet hoeveel insuline er nog in zit als het bijna op is. Maar meestal heb je daar zelf ook wel een idee van. Bij de Medtronic was dat heel inzichtelijk. De PDM doet een beetje ouderwets aan en is wat lomp. Maar dat kan ook een voordeel zijn. Deze PDM wordt niet snel voor een telefoon aangezien.
  Fijnste PDM is die van Kaleido, ook veruit de mooiste. Enige nadeel daarvan is dat ie echt elke nacht opgeladen moest worden. Helemaal top is de personaliseerbaarheid van de Kaleido. En dat je dan gefeliciteerd wordt op je verjaardag.
• insuline – de Omnipod kan tot 200 eenheden insuline aan. Je kunt – vanaf 80 eenheden – zelf beslissen hoever je de pod vult. En dat is fijn. Ik gebruik iets meer dan 100 eenheden dus als er 120 eenheden zitten werkt dat voor mij. De Kaleido moest gevuld worden met 200 eenheden. Ik moest dus zo’n 80 eenheden insuline weggooien per 3 dagen. Dat vond ik erg jammer. De Medtronic geeft – afhankelijk van het soort reservoir dat je gebruikt – je de keuze hoe vol je deze reservoirs wilt vullen. Erg prettig.
• uiterlijk – is dit een belangrijk onderdeel van de pomp? Misschien niet een heel belangrijk onderdeel maar met een apparaat wat 24/7 aan je lijf hangt, moet je wel een beetje vriendjes worden. Kaleido wint en staat hierbij eenzaam aan de top. Echt. De Omnipod wordt tweede, zij het met enige afstand. Gelukkig zijn er de covers van Sugarfam (meerdere keren te gebruiken), nagellak en de stickercovers die je onder meer bij Diabetes Feel Goods kunt kopen (heel mooi, al vind ik ze met bijna 4 euro te duur om voor 3 dagen te kunnen gebruiken). Ook voor de Medtronic zijn er leuke stickers en siliconenhoesjes.
• gebruikersgemak en benodigdheden – om de Omnipod te wisselen heb ik 1 verpakking nodig, met daarin een pod en een spuit met naald. Insuline ook natuurlijk, maar die heb je bij alle pompen nodig. Daarnaast de PDM om de oude pod te deactiveren en de nieuwe op te starten. En een alcoholdoekje om de plek op mijn lijf schoon te poetsen. Pomp wisselen kan ik binnen een goede 5 minuten.
  Voor een infuuswissel met de Medtronic heb je wat meer nodig. Een reservoir, een infuusset en afhankelijk van je infuusset ook nog een inschieter. Insuline en een alcoholdoekje. Bij de Medtronic deed ik er een kwartiertje over.
  Bij Kaleido heb je en veel spullen nodig en zijn er veel handelingen die je moet verrichten. Cartridge, spuit, 2 pleisters, opgeladen pomp, PDM, oplaadstation pomp, inschieter, alcoholdoekjes en insuline, allemaal nodig. Bij de Kaleido deed ik er het langst over om een pomp te wisselen. De hoeveelheid spullen die je nodig hebt om dat te doen is fors en dat maakt het wisselen tot iets wat je het liefste thuis doet. Bij een dag weg moet je altijd reservespullen meenemen en dat was bij Kaleido veel.
• afval – heikel puntje. Ik baal er sowieso van dat je als diabetespatiënt heel veel afval hebt. Stripjes, lancetten, glucosesensor, pomp, infuussets, spuiten, naalden. Nu heb ik geen afval meer in al die categorieën maar nog wel steeds veel afval. Dat was ook mijn hoofdpunt om de Omnipod niet te gaan gebruiken: elke 3 dagen gooi je een hele pomp weg. Met printplaat en batterij. En dat is nog steeds het minpunt van de Omnipod voor mij.

Geen conclusie aan dit stuk anders dan dat ik nu blij bij met de Omnipod. Maar de Omnipod blijft – net zoals andere pompen – alleen een behandeling voor diabetes type 1 en geen genezing. Natuurlijk moet de behandeling ook zo optimaal mogelijk zijn maar wat zou het fijn als we dit konden genezen…