Als ik een nieuwe insulinepomp mag uitzoeken…

Eens in de 4 jaar kom je in Nederland in aanmerking voor een nieuwe insulinepomp. 4 jaar is best een lange tijd, om met een apparaat – wat zoveel voor je doet – door te brengen. Je kunt je dus maar beter goed oriënteren voor je je keuze maakt.

En als je je dan goed ingelezen hebt, rijst de vraag: kom ik voor deze pomp (en/of sensor) in aanmerking? En dat is eigenlijk de belangrijkste vraag.

Later dit jaar kom ik in aanmerking voor een nieuwe pomp. Ik twijfel of ik iets ga wijzigen. Momenteel maak ik gebruik van de Omnipod, de oude versie, Eros genaamd. Daar ben ik ongelooflijk blij mee. De Omnipod doet vrijwel altijd wat ie moet doen en als ie dat niet doet is dat in de meeste gevallen mijn schuld. Als ik bijvoorbeeld tegen een deurpost aanloop wanneer de pomp op mijn arm zit (1 keer gebeurd) of wanneer ik een rugzak omdoe en niet goed nadenk (ook 1 keer gebeurd).

Conclusie van bovenstaande zou kunnen zijn, dat ik weer voor de Omnipod kies. Dat weet ik nog niet. Naast alle voordelen heeft de Omnipod een heel groot nadeel. Zo groot dat de Omnipod voor mij niet de eerste keuze was, maar pas gekozen werd toen de pomp die ik wel gekozen had, met onmiddellijke ingang van de markt gehaald werd. Dat nadeel heet duurzaamheid. De Omnipod is niet duurzaam. Elke 3 dagen gooi je een hele pomp weg, compleet met printplaat, batterij, naald en resten insuline. Dat is sowieso nogal een opgave om daar de goede afvalstroom voor te vinden.

Voorlopig ga ik kiezen voor de opvolger van de Omnipod Eros, de Dash. En in de tussentijd ga ik me vreselijk goed oriënteren op alle voor- en nadelen van de andere voor mij beschikbare systemen.

Heeft iemand nog waardevolle suggesties of ervaringsverhalen? Ik hoor het graag.

schrijf een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *