De sensor is kapot
Toen ik gisteren een nieuwe sensor plaatste, was er niets bijzonders aan de hand. Ik denk dat ik inmiddels al meer dan 100 sensoren op mijn lijf gehad heb, dus ik weet wel hoe ik een sensor moet plaatsen. Netjes mijn huid schoongemaakt met een alcoholdoekje, sensor geplaatst, de applicator er lang opgehouden zodat ie goed vastzat en even daarna gestart. Uur opwarmen. Na de melding dat de sensor gereed was, meteen gescand omdat we gingen eten. Ik had al in mijn vingers geprikt en ik had een hypo. Dat verwachtte ik ook terug te krijgen van de sensor.
Niet dus. Foutmelding en over 10 minuten moest ik het weer proberen. Ok, kan gebeuren. Misschien gingen mijn waarden (te) snel omhoog en kwam de melding daar vandaan. De melding bleef komen en komen, tot het moment dat de melding kwam dat de sensor kapot was en ik een nieuwe moet plaatsen. Shit. Gedoe.
Gedaan. Nu afwachten of deze wel gaat werken. Ondertussen melding gemaakt bij de fabrikant en hopen dat ik een nieuwe terugkrijg ter vervanging van de oude sensor en dat deze nieuw geplaatste sensor wél gaat werken.
Kortom, ‘never a dull moment’ met diabetes. Maar daar zit ik niet echt op te wachten. Lijkt me heerlijk als alles wel zou doen wat je ervan verwacht.
Wat een gedoe zeg. Ik ben het helemaal met je eens: wat zou het fijn zijn als apparaten gewoon werken zoals het hoort.
Je reactie is een goede reminder. Ik moet weer contact opnemen met de leverancier want daar heb ik ook nog niets van gehoord 🙁